atdhetar

спадарства, вяльможныя мае сябры. Мае вакацыі скончваюцца. Што гэта значыць? Заўтра я даю ключы ад маёй вынаймленай кватэры ў парку Чалюскінакаў (я карыстаў яе 5 год) уласьнікам, зьбіраю рэчы і еду дамоў. 2310 км наперадзе. З бацькамі разьвіталіся. Па-над бацькоўскім пад"ездам дзёўбаны ЖЭС зрэшты ўсталяваў ліхтар, крыху пасадзіў у надворку расьлінаў. Гэта было варта 4-ох скаргаў у "выканкам". Даўбаёбы, сэр. Ну бывайце, дашлю вам фотак. І прыяжджайце да мяне. А дзе прыяжджаць, я скажу зацікаўленым. І вось вам фота на дабранач.

Дзед мароз віншуе мінакоў з днём перамогі дзевятага траўня ў Менску прад салютам і дазваляе сфоткацца

ЗЫ. Забыўся пра гэтае фота на старым тэлефоне, таму зьмяшчу толькі вось зараз.

А ў нас - каляднае дрэва зрабілі 22.05 у гандлёвым цэнтры... Ну, нас зьдзівіць чымсьці цяжка. Але гурт фінаў з экскурсіі па Прыбалтыцы ды Беларусі доўга і цяжка намагаліся сьцяміць што да чаго.

Таму яны фатаграфаваліся, зьдзіўляліся, зноў фатаграфаваліся. І зноў зьдзіўляліся.
І будуць распавядаць у Фінляндыі, што Ёла Пукі прыходзіць да беларусаў таксама 22.05.

Якія "Наша возьме" Брутта ці "Тры чарапахі" Вольскага. Якія "Зьніч" ці этнафольк. Ці нават сп. Такірганг. У аўтобусах па прасьпекце Пабядзіцеляў на 100% едуць маладыя алігафрэны з балёнікамі гурту "Рукі вверх" ды сьпяваюць "ты цэлуй міня везьдзе я ведзь узрослая ўжэ". Моладзь вяртаецца з канцэрту. І ў дзеўчынаў годныя сьлёзы на твары, а таксама ўспаміны з калгаснай мінуўшчыны... "Кагда бабка пакойная карову вадзіла к быку і ён яе ябаў стоячы". Вось...

Найгоршае, што ёсьць у маёй практыцы выкладаньня моваў, а я выкладаю фрылансам ужо 4, гэта - пераадолец бар"ер. Бар"ер той, што якая-кольвечы мова ёсьць цяжкай. Больш за ўсё цяжка ставіць вымаўленьне па-ангельску, каб было smooth and glide, калі ў людзей ужо вельмі прасунутыя ўзроўні, але гавораць бы па-расейску, без эмоцыяў. Без эмоцыяў гавораць славянскія мовы, напрыклад харвацкая. Усе засталыя мовы, ангельская, грэцкая, француская патрабуюць эмоцыяў, усьмешкі, без якіх вымаўленьне немагчымае. Асабліва ангельская. НЕ. У ангельскай мове ёсьць дыялекты, якія таксама без эмоцыяў, але гэта - нешта іншае.
Кліп пра ліфт, які кіруецца голасам у Шатляндыі. Іхні дыялект ангельскае мовы - неэмацыйны.

Амаль што "гандальер", т.б. чалавек, які кіруе чоўнам у Венэцыі.
А да нашай рэчаіснасьці ёсьць іншы панятак - чалавек-гандон. Ці "ганданьер". Вельмі трапна ў некаторых выпадках, хіба не?

На аўтаторг у Малінаўцы (Менск) нагналі зноў шмат аўтосаў з Амэрыкі... З аўкцыёнаў, накшалт "Копарт", дзе парадаюць разьбітыя аўто, якія страцілі забесьпячэньне (страхоўку). Як аўто страчвае гэткае забесьпячэньне - усё - гамон, яго больш нельга карыстаць у ЗГА. Забесьпячальная кампанія сплочвае грошы, часам вельмі вялікія і ставіць на адмысловую пляцоўку да краёў трэйцяга ці чацьвертага гатунку. Гатунак такога аўто завецца "тайтл". І калі колы страцілі магчымасьць перасоўвацца па дарогах ЗГА ці Канады гэты гатунак завецца "Сэлвэдж" - "Сьмецьце".
І вось на "Малінаўцы" вельмі разумны тутэйшы ставіць на шкло дакумэнты з аўкцыёну, дзе напісана адусюль "salvage". Я цікаўлюся:
- Аўто ў добрый становішчы?
- Так, "нябіта-някрашана", прабег 24000 км.
- І толькі 23000 даляраў?
- Так. Танна, бо трэба як мага хутчэй прадаць. Сямейны мой аўто!
- Ага. Сямейны. Толькі з Амэрыкі?
- Так. Жонцы не спадабаўся. (Але, Фальксваген Пассат Р-лайн з 250 канёў унутра)))
- А што за salvage напісана ў дэклярацыі?
- Дык гэта - горад такі!
- Цікава, аднак, я меркаваў, што па-ангельску гэта ёсьць сьмецьце! І пафарбана сьпераду хранова!
На хвіліну гандляр ідзе ў нірвану. А потым:
- Ідзі адсуль. Бо міліцыю паклікаю!
Воось! Зараз вельмі папулярна выклікаць міліцыю. Карацей, калі ў дакументах адзначаным ёсьць "salvage" сьмела бяжыце ад таго аўто ў вырай. Ці зьніжайце кошт у трая.
ЗЫ. Той "Пасат" зараз каштуе 18000 даляраў.

Адгуў дзень ватнай перамогі. "Ветэраны" 75-80 год ад роду прайшлі Менскам, усклалі кветкі на пляцу Перамогі ды пайшлі па хатах бухаць. Разам зь "ветэранамі" прайшоў "неўміручы полк" з каларадкамі, казакамі-кізякамі ды цішоткамі "ДНР", якія да тэмату вайны наўрад ці маюць нейкае дачыненьне. У выпадку зь "неўміручым пукам" "раша-сьвет" выпрабаваў свае сілы, і іх аказалася замала (50 адсоткаў - кананічныя маскалі з чырвонымі пашпартамі, засталыя - нашыя алканаўты ды проста даўбаёбы). Таму кізякі разышліся разам зь ветэранамі бухаць па хатах.
Сёлета было вельмі мала каларадзкіх стужак нават на маскальскіх аўтосах. У бацькоўскім надворку маскалі пасьпяшылі зьняць, бо суседка сказала, што тут жывуць партызаны-бандэраўцы і ім за ноч машыну спаляць.
І нас зноў не абмінула невялікае ліха ў выглядзе Залдастанаўскіх (ночныя ваўкі) байкераў з касмэтычкамі. Я спадзяваўся, што яны застануцца ў Бярэсьці. Не, яны адкрылі выставу ў гандлёвым цэнтры "Галерэя" на Пераможцаў.
Ну што-жа, пройдземся па выставе і заценім узровень творчых здольнасьцяў.
Вось адкрыванты (тыя, хто адкрываў выставу) - выгляд зада-бочны. Залдастанаў стаіць ля "Інформэйшн" і вядзе гутарку з пышнай дамай-карэспандэнтай.

Выгляд адкрывантаў ззаду. "МС" - нашыя даўбаёбы.

Выстава завецца "Вайна без камэнтароў"... і кожны здымак мае сваю міні-аповесьць. Блядзь, яна-жа без камэнтароў мусіць быць паводле назову!

Ідзем далей. Мяне заўсёды зьдзіўляла прага расейцаў да мерцьвячыны. Дык вось, выстава мае 4 шэрагі па 5 здымкаў у кожным. 10 здымкаў зь мертвымі людзьмі ды жывеламі (канямі). Мерцьвякоў я не здымаў. Я разумею такую выставу ў адмысловым музэі, але ў забаўляльным цэнтры, дзе прыходзяць дзеці...

Адкрыванты на тле паланёных нацыстаў.

І арганізатары-некрафілы:

Тыя самыя, якія ішлі ў калёне "неўміручага полка" разам з цішоткамі "ДНР".
Сукіблядзіпідарасы!

Наблізіліся вялікія выходныя і шмат суайчыньнікаў падалося ў суседнія Летуву ды Польшчу на невялікія вакацыі, а за пару набыць тое-сёе, што ў "сасуце" каштуе вялікія грошы нават паводле "акцыяў".
І натуральна на мяжох з летувіскага ды польскага боку "паляцелі" кампутары. І чэргі спыніліся.)))
Было дзесьці ў сеціве, мо нават на фэйсе напісаў хто: "Калі беларусы наракаюць на працу польскага ці летувіскага боку, мушу заўважыць, што менавіта яны (беларусы) сабе ў 94 абралі калхознае чмо, бо каб ня ён, былі б даўно ўжо ў ЭЗ і ня мелі б межаў.
Ну, я мушу адзначыць, што ЗГА і Канада таксама вон зьвязаў адно з адным. Але на мяжы няма чэграў. Тоеснае - на мяжох Коста Рыкі ды Панамы. Неабавязкова быць зь нейкім сябрам у сувязі, каб ня было чэргаў. Падказваю лек. На нашым баку ў накапляльнік адасобіць асаблівую прастору да колаў з регістрацыяй суседзяй і прапускаць іх 6 гадзінаў, спасылаючыся на асаблівы кампутар. Да-рэчы, пачын быў зроблены ў сакавіку ў "Лошы" - летувісы стаялі на мяжы ўсю ноч, як нашыя ўсвесь дзень на суседнім "Каменным Логу". Разьвяз праблемы, таму, як я лічу, ужо хутка й гэта не залежыць ад ЭЗ.
Пераход "Лоша" - "Шумск". Летувісы кожны аўто сэрвісуюць па пяць хвілінаў. Памнажаем 5 хвілінаў на колькасьць колаў і здабываем прыблізны час чаканьня, а за пару й разьвяз праблемы, ці ісьці ў лес на палёгку ці патрываць.

ЗЫ. Хачу набыць хату ў летувіскай (былой нашай) немарачы. Як лічыце, варта? Такіх цэнаў у нас ужо няма.

Аб"ява - чып тунінг "Джылі". "Джылі", Карл!
Прыгадваю фрашку.
- Я тут днямі набыў "Джылі Эльгранд", хачу на яго ксэнон усталяваць.
- Ну так, у нас ёсьць арыгінальные лямпы "Дзяо Лян Ху" с блёкам накальваньня з ліцензіяй да "Джылі".
- Неее, я-жа ня лох, чаму вы мне прапануеце кітайскую падробку?!