atdhetar

Абяцаў падзяліцца. Чытаем уважліва ды пытаемся, калі трэба. Гэта - мой уласны досьвед.
Дарма мае ўсе высілкі, замену запчасткаў, аліваў ды іншае трасцы, мой "Пасат" усё-жа скарыўся горным ляндшафце Балканаў ды выплюнуў аўтаматычны мяняльнік, а потым й сістэму асьцюджэньня.
Справа ў тым, што больш экзатычны аўто, то большыя вытраты вас чакаюць. Я маю сябра, які жыве ў 35 км ад нас, які мае такі-жа "Пасат", які, у сваю чаргу, стаіць ужо год на сэрвісе з тае нагоды, што ня могуць знайсьці ў Эўропе рухавік BPY, хаця такія рухавікі ёсьць у Беларусі. У яго паляцеў суспэнзар помпы высокага ціску, а часткі суспэнзара перамалолі амаль увесь рухавік. Мне пашанцавала - да таго не дайшло. Але клімат ды горы спалілі АКПП. Таму, калі я падлічыў вытраты на тое, каб прывесьці аўто зноў да ладу ды вырашыў па магчымасьці набыць новае. Мне пашанцавала праз тое, што я маю вельмі добрую крэдытную гісторыю - усё сплочваецца ўчасна, зьяўляюся прыватным прадпрымальнікам у Беларусі. Дый увогульле - я няшка, бля!
( ДастэрCollapse )

увесь у "праваслаўных" бесах ды іншых істотах, пачынаючы ад гундзяя, скончваючы шырокагрудзевымі хлопчыкамі, у кожнага, напэўна, годная дзірка ў дупе, бо трапіць у ахову да расейскага "правасдаўнага" беса вельмі цяжка...
У мяне пытаньне. Ці існуе нейкае адмысловае рэчыва, чыстая малітва, ці што яшчэ каб потым ачысьціць нашыя апаганеныя маскалямі храмы Боскія? Мяркую, што існуе.
А пакуль бесы ды нячысьцікі езьдзяць у лукашыстых картэжах па маім горадзе.

Бляяя, ледзь не абванітаваліся з жонкай, пакуль пад'езд чысьцілі ад сцулёў заўчора, прасякнуліся пачуцьцём, якое ў прыбіральшчыцы (але ён ці яна мае за гэта грошы).
Усе жыхары наступным днём мне рукі паціскалі. Божа, людзі, хто вы, прачніцеся, вы-жа ў гістарычным цэнтры сталіцы лукастана жывяцё.
А на наступны дзень прыбег прадстаўнік фірмы, якая сэрвісуе дамафоны, скруціў панэль ды забраў у мяне чыпы-таблеткі дзеля перапраграмаваньня. У гэты-жа дзень прыбег нейкі сівы дзядзька з ЖЭЎ ды павазіў анучай з хлорам па трох паверхах. А 16.00 учора прыехаў зноў прадстаўнік фірмы, паставіў перапраграмаваную панэлю ды даў абсалютна бясплатна наноў перашытыя чыпы-таблеткі.
Да-рэчы, з сэрвіснай кампаніяй дамовіліся так: у пад'езьдзе ёсьць чатыры кватэры, якія здаюць на соднева, таму ўсе "арандатары" прыходзяць праз увесь горад з пашпартамі ды копіямі дамоваў на наём нерухомасьці і толькі тады атрымліваюць новыя таблеткі. А вось сэрвіс код могуць здабыць толькі ў выключным выпадку.
І трэба мне было 2 дні, каб амаль на сто адсоткаў даведацца, хто гэта робіць. Нават гаспадыня кватэры сёньня прыбегла. Аказваецца яна адмовіла адной вельмі "заможнай" кабеце зь Віцьбеску ды тая пакрыўдзілася, ды абацала адпомсьціць, бо згубіла амаль 2000 даляраў. Яна валодае яшчэ дзясяткам кватэраў па ўсім Менску, а таксама салёнам прыгажосьці О_о.
Карацей, працы шмат...)))
ЗЫ. Жыхары пад'езду прабудзіліся ды напісалі яшчэ дзьве заявы мянтом! АбуджаюццО, бля!
ЗЫЫ. Сёньня, вельмі ветліва і асьцярожна да нас прыйшлі першыя "арандатары" дзеля таго, каб вельмі акуратна высьветліць іхнія далейшыя дзеі. Маскавіту растлумачыў па-расейску, а вось нашаму - па-нашым. Выглядае, што сьцяміў, куды ісьці. З палёгкаю ўздыжнуў, што не даслалі "у шмоню".

Прыехалі да бацькоў...
Пасьля ўсіх шокаў гэтага дзёўбанага сэзона, машыны ды ўвогульле, дадаўся яшчэ адзін шок...
Усё-жа такі home sweet home. Але пад'езд, як толькі я адчыніў дзьверы, выдаў вельмі знаёмы з дзевяностых гадоў пах чалавечых сцулёў. Гэта пах майго дзяцінства - двароў, станцыяў электрычкі, плотаў, грамадзкіх прыбіральняў. І вось - вітаньні - дзевяностыя вярнуліся з родны бацькоўскі пад'езд! Брулі на першым і другім паверсе, асабліва насцана ля кватэры нумар тры, дзе калісьці хтосьці славуты жыў, бо ў гэным доме толькі адны славутасьці й жылі.
Іншая справа, што сучасныя жыхары пад'езду напагатове жыць вось з гэтым даволі доўга. Сьмярдзіць, ніхто не прыбірае. ЖКХ кажа, што гэта не іхнія абявязкі, а дворнік хварэе, таму, маўляў, трывайце. А жыхары згодныя жыць у смуродзе 10 (!) дзён.
А сёньня зноў насцалі, ды яшчэ на адным чыстым паверсе. Засцун (засцыха) ідзе гару.
Мы з жонкай прыбралі. Заўтра будзем пісаць скаргу ў Менгарвыканкам (скаргу ў раён напісалі 10 дзён таму). Вось як з гэтым змагацца?
ЗЫ. Выклікалі міліцыю. Склалі заяву... З усяго пад'езду падтрымала толькі адна кватэра. І гэтыя людзі вартыя незалежнай квітнеючай дзяржавы?!
ЗЗЫ. Тэг "пізьдзец" я зраблю зь вялікай літары.

Калі лёс вас спыніць вось тут:

Дзе нумар адзін - вы з поўклым патрубкам сістэмы асьцюджэньня рухавіку... Зважце наконт тэрмальнай ізастужкі, заматайце вельмі добра месца, якое поўкла ды цякайце да загадчыка зьмены нумар два. Ён вас прапусьціць без чаргі. Трэба толькі растлумачыць, што вы ня бежанцы ды пройдзеце кантроль з ябёнай шэнгенскай візай.
І, калі прамуеце да хаты, вы абяцаеце штопрыпынак гэты патрубак перавераць! Вось - трызьненьне!

Скончыўся чарговы сэзон у Харватыі... Ммм...
Тэзы:
- Харватыя стае больш падобнай да Беларусі, як да Эўропы - на ўладзе папулісты, былыя югаслаўскія кадры, аграменныя падаткі дый такія-жа аграменныя пакараньні, калі пападзешся ў лапанькі падаткой паліцыі ці дзяржаўнай інспекцыі.
- Сябры, якія калісьці пабудавалі сабе хаты ды набылі заможныя колы на маіх турыстых, патрабуюць дакрызавых тэмпаў працы, палохаючы адмовай ад сяброўства (!) - круць, аднак.
- Першы сэзон, які быў сапраўды вельмі цяжкім: усё давялося рабіць самому - ад падарожжаў да сустрэчаў, дзе сустрэчы вяла жонка, падарожжы вазіў я - 23000 км за 4 месяцы.
- Найлепшы гатунак аўто - выключна новы аўто. І толькі новы. Калі займаецеся такой працай, трэба ісьці на рызык ды карыстаць кожную магчымасьць, каб прыдбаць нейкім чынам менавіта новы аўто.
- Мой аўто не вытрымаў сьпёкі: спачатку пайшоў ў нябыт аўтаматычны мяняльнік (АКПП), што вашым суразмоўцы каштавала 850 эўра ды амаль месяць чаканьня дэталяў; і што самае крыўднае... на нэйтральным абшары паміж Харватыяй ды Славеніяй (800 мэтраў адлегласьць адзін ад аднаго) ціск вырваў адну з патрубак сістэмы асьцюджэньня рухавіка. Вось зараз уявіце: стаіць сабе такі фальксваген пассат б6 з беларускімі шыльдзікамі на каляіне да аўтобусаў ды парыць-парыць-парыць усімі пахамі антыфрызу - яшчэ не ў Славеніі, але ўжо не ў Харватыі.
- Прынамсі зараз я ўжо мяркую ці мне трэба вось такія высілкі дзеля таго, каб працягваць працу ў замежжы.
- Прынамсі ведаю, што ў наступным чэрвені зноў паеду...
Карацей, паспрабую крыху напісаць вам блуканьні па пакутах, а таксама пра тое, як я ўсё-жа рызыкнуў увязацца ў аўтакрэдыт.

Вельмі вядомая крама зьніжкаў рэкламуе сябе на сьметніцах у Спліце. Напрыклад кажуць - "Najbolji pederuše u gradu", што чыста фанэтычна гучыць, як "найлепшыя пэдэрушы ў месцы". Так, менавіта "пэдэрУшы". Ад слова "пэдэр" ці "підар". Гэта поясная мужчынская торба. Чаму іх так мянуюць тутэйшыя ня ведаюць.
Ёсьць і такая рэклама: "Бясьпечны сэкс - набудзь намёт"...
Карацей навучаю асаблівасьці тутэшага маркецігу, ля!
Пруф - хутка!

Суспольства, а хто такі Антон Кулон? Прыехала нейкая хеўра да нас, праябала ўсе падарожжы і захацеда рэзка ў Дуброўнік. А калі даведалася, што месцаў ужо даўно няма, пачало жонцы паграджаць усімі карамі нябёскімі, маўляў, я ўсё пра ваш гурт распавяду шырэйшаму ды грамадзтву ды вам - пізьдзец. Кажа, што ня варта было крыўдзіць беларускіх выбітных пісьменьнікаў.
Апошні раз так казаў спадар Дашкевіч, калі жонка захацела свой заробак у якасьці дызайнера мэблі...
Блядзь, так сучасную краіну пабудаваць немагчыма.